ورزش زنان شامل همه مسابقات خاص زنان چه در شکل حرفهای، آماتور یا ورزش همگانی در تمام رشتههای ورزشی میشود. مشارکت زنان در ورزش درقرن بیستم میلادی، به ویژه در اواخر آن افزایش چشمگیری یافت. این افزایش تحت تأثیر تغییرات فرهنگی جامعه بود که بر برابری جنسیتی تاکید داشت.
در دنیای امروز شاید هیچ رشته ورزشی که زنان در آن مشارکت نورزند یا آن که ورزش ویژهای برای زنان تلقی شوند یافت نگردد، اما میزان این مشارکت در هر رشته ورزشی و هر کشور تفاوت دارد.
فرهنگ برخی از کشورها محدودیتهایی را برای حضور زنان در بعضی از رشتهها به همراه دارد و نیز میزان مشارکت و علاقه آنان در برخی از رشتههای ورزشی مانند بوکس، کشتی، وزنهبرداری و انواع فوتبال بسیار کمتر از همبازیان مرد خود است. در مقابل در تعدادی از ورزشها مانند تنیس، ژیمناستیک، پاتیناژ نمایشی و والیبال ساحلی ورزشکاران زن اهمیت بیشتر یا حداقل برابری با همتایان مرد خود یافتهاند. تعداد دیگری از رشتههای ورزشی نیز مانند نتبال و سافتبال به ورزشهایی زنانه معروف شدهاند.
شرکت زنان مسلمان در ورزش حرفهای به تدریج در حال افزایش است. برای مثال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ زنان ورزشکار کشورهای مسلمان عراق، افغانستان، بحرین، کویت و سومالی نیز حضور داشتند و از جمله حضور رقیه القیصر با پوشش اسلامی در رقابتهای دو ۱۰۰ متر مورد توجه رسانههای زیادی قرار گرفت. همچنین صنعت پوشاک ورزشی در حال سرمایهگذاری و طراحی لباسهای بهتر و مناسبتر برای زنان مسلمان است.
ورود زنان به عرصه ورزش در ایران، به تلاشهای وسیعی که در دوران سلطنت دودمان پهلوی انجام شد، باز میگردد.
زنان ورزشکار ایرانی در رشتههای مختلفی فعالیت میکنند و مدالهای جهانی کسب کردهاند، مانند اتومبیلرانی (که مشترک با مردان است)، تنیس، تیراندازی، والیبال، فوتبال، بسکتبال، دو و میدانی، انواع ورزشهای رزمی و...
یعضی از ورزشکاران زن ایرانی بسیار مشهور هستند مانند:
ارغوان رضائی قهرمان تنیس ایرانیالاصل که هماکنون در فرانسه بازی میکند. او به «ملکه تنیس ایران» معروف است.
یاسمین سعادت، اولین زن تنیسورایرانی با حجاب اسلامی درمسابقات بینالمللی.
لاله صدیق قهرمان اتومبیلرانی مشترک زنان و مردان در ایران که ادعا شدهاست در آخرین مسابقهاش تقلب نمودهاست. او به «شوماخر ایرانی» معروف است.